کارشناس اقتصاد مسکن اظهار داشت: فلیترینگ بازار و عدم تناسب قیمت‌ها و درآمد مردم، مستاجران را به مناطق پایین تر هل می‌دهد و در این فرایند ساکنان شمال شهر به مرکز، ساکنان مرکزی به جنوب شهر و ساکنان جنوب به حاشیه شهر سّر می‌خورند.
رخدادشهر: فردین یزدانی با اشاره به افزایش نرخ اجاره در بازار مسکن اظهار داشت: معمولا 20 درصد بهای ملک به عنوان میزان رهن ملک، مبنای محاسبه قرار می‌گیرد که قابلیت تبدیل به اجاره ماهیانه را دارد. حال اینکه معتقدم اگر سقف درصد بهای ملک را برای تعیین رهن در نظر بگیرند، میزان رهن و اجاره بالاتر هم می‌رود.
وی ادامه داد: آنچه که باعث عدم در نظر گرفتن سقف بهای ملک برای تعیین رهن شده، میزان توان پرداخت مستاجران است و بازار اجاره هم تا یک حدی کشش افزایش قیمت‌ها را دارد و به دلیل عدم تناسب درآمد مستاجران با بهای ملک، قیمت رهن و اجاره تا سقف افزایش پیدا نکرده است.
این کارشناس اقتصاد مسکن با بیان اینکه دولت سیزدهم برنامه‌ای برای ساماندهی بازار اجاره و مستاجران نداشت، گفت: پارادایم اجاره‌داری هم در برنامه و فکر مسئولان جایی ندارد از این رو معتقدم اگر دولت وارد بازارها نشود، به طورقطع تنظیم‌گری در فرایند سریع‌تر و بهتری انجام می‌شد و شرایط برای مستاجران به این حد از بحران نمی‌رسید.
وی با تاکید بر اینکه در این شرایط امکان مهار تورم مسکن وجود ندارد، اظهار داشت: نمی‌توان مشکل بازار مسکن و اجاره را با راهکارهای کوتاه‌مدت حل کرد و برای آن قرص مُسکنی را تجویز کرد چراکه این افزایش نرخ اجاره به دلیل کمبود عرضه و در پاسخ به عقب ماندگی‌های افزایش بهای ملک است.
یزدانی گفت: دولت با این شکل از مدیریت اقتصاد کشور خودش عامل گرانی و افزایش قیمت‌ها شده و به طور قطع این افزایش قیمت به تمام بازارها سرایت پیدا می‌کند. مگر امکان دارد در شرایطی که قیمت نهاده‌ها و مصالح ساختمانی افزایش یافته، جلوی افزایش قیمت مسکن و اجاره‌بها را گرفت.
این کارشناس اقتصاد مسکن تاکید کرد: موضوع این است که با افزایش نرخ تورم و افزایش قیمت کالاهای اساسی و نیاز اولیه مردم، مالکان برای جبران هزینه‌ها قیمت اجاره را افزایش دادند، در این شرایط نظارت دولت در بازار اجاره چیزی شبیه طنز است.
ایلنا نوشت، یزدانی با بیان اینکه این وضعیت بازار مسکن به طور قطع منجر به افزایش حاشیه نشینی تهران و سایر کلان شهرها خواهد شد، افزود: فلیترینگ بازار و عدم تناسب قیمت‌ها و درآمد مردم، مستاجران را به مناطق پایین تر هل می‌دهد و در این فرایند ساکنان شمال شهر به مرکز، ساکنان مرکزی به جنوب شهر و ساکنان جنوب به حاشیه شهر سّر می‌خورند.
وی با بیان اینکه طرح‌هایی مانند نهضت ملی مسکن هم اثرگذار نبوده و به اجرا نرسیده، گفت: واقعیت این است برای اجرای طرحی مانند نهضت ملی مسکن که ساخت سالانه یک میلیون واحد است، نه شرایط اقتصادی کشور مهیا است و نه اینکه دولت توان اجرای چنین پروژه‌ای در چنین حجم و اندازه را دارد.
انتهای پیام/
