نویسنده با اشاره به انتشار آزمایشی وبسایت «حسن روحانی»، به راهبردهای کلان اجرا شده در دو دوره ریاست جمهوری «حسن روحانی» که قرار است در وبسایت مذکور بازنمایی شود،تاکید می کند.
در کتاب «امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای»، نوشته حسن روحانی، نویسنده در ابتدای مقدمه چنین می نگارد: «تاریخ هر ملتی صفحات ویژه ای دارد که نگارش همه ابعاد و زوایای آن نیازمند سعه صدر، و صبر است؛ برای تحلیل زوایای مختلف آن باید به زمان اجازه مرور داد و برای داوری تاریخی اش قضاوت نهایی را به آیندگان سپرد». حالا اعتدالگرایان، به دنبال احیای کلید «تدبیر و امید» دنبال ایجاد صدای متفاوتی هستند تا زمان و مردم فرصت مرور دستاوردهای یکی از مهمترین انتخاب هایشان در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ به دست بیاورند. این امر می تواند در هنگامه افراطی گری و رادیکالیسم پیشرفته، در کشاکش مناسبات خصمانه، روزنه های امید راه سوم یعنی میانه روی مبتنی بر عقلانیت جمعی را نمایندگی کند.
وبسایتی تحت نام «حسن روحانی» https://www.rouhanihassan.com به نظر می رسد قرار است بخشی مهمی از پژواک چنین حرکتی را نمایندگی کند. مسئولان سایت حسن روحانی، یکی از اهداف راه‌اندازی این وبسایت را، بازخوانی مواضع و انتشار روایت‌های ناگفته از دوران هشت ساله ریاست‌جمهوری دکتر حسن روحانی و میراث دولت یازدهم و دوازدهم، خاطرات رئیس‌جمهور سابق ایران از دوران نامزدی در انتخابات ۹۲ تا تشکیل دولت و فرازوفرودهای دو دوره چهار ساله و تاریخ شفاهی اعضای کابینه و مدیران ارشد دولت تدبیر و امید است» ذکر کرده است. این که راه اندازی چنین وبسایتی را تنها به انتخابات مجلس آینده وابسته دانست، تحلیلی اشتباه است.
از این منظر حرکت اعتدالگرایان در چارچوب میانه روهای داخل حاکمیت سیاسی، که اصلاحات کشور و حاکمیت را نمایندگی می کنند، در صدد تقویت مشی ای هستند که ادامه اش در حوزه اجتماعی، وابسته به اصلاح طلبان میانه رو است. این که زمانه چگونه این دو را مانند سال ۱۳۹۲ به هم برساند، موضوعی است بسیار ظریف، که کنشگری نیروهای سیاسی، و اجتماعی، در آینده به آن پاسخ درخور خواهند داد. ولی در حاضر آن چه در شرایط کنونی برجسته است دست بالا داشتن نیروهای تندرو هم در حوزه اجتماعی و هم در حوزه سیاسی است. مدل مورد نیروی مذکور اصلاح امور از درون است. به عبارت دیگر نیروی مذکور، براندازی را نه مطلوب و نه ممکن می داند. همه نیروهای موجود در کشور مخالف مداخله خارجی هستند، در این میان تنها دو گزینه جابه جایی سیاسی و تغییر شکل حکومت می ماند، که به نظر می رسد با ترکیب هدف های مطرح شده در وبسایت، گزینه تغییر شکل، محتمل ترین گزینه به شمار می رود.
در تغییر شکل، نیروهای داخل حاکمیت سیاسی، بر اساس منافع ملی، اهداف اصلاحی، و منافع مردم را در عمق استراتژیک نظام سیاسی پی گیری می کنند. الگو دهی برای تکرار راهی با روش های جدید به روز از دیگر اهداف صدای جدید می تواند باشد. این که چگونه راهبرد متعادل سازی سیاسی نخست از دولت و برنامه های اتخاذ شده آغاز شد و چگونه تحت قدرت قوه مجریه شیوه های تصمیم سازی و تصمیم گیری، سیاستگذاری، تلطیف گفتار و تعدیل کردار سیاسی با همه خصومت هایی که از سوی تندروها صورت می گرفت، انجام شد، می تواند برای امروز ایران و افکار عمومی درس های گرانبهایی داشته باشد. درس هایی که در نهایت سیاست های تنش زدایی، حل منازعه در روابط خارجی، ایجاد رونق شفافیت در فضای اقتصادی، حمایت از انبساط فضای سیاسی و فرهنگی، ایجاد رویکرد تعاملی با دیگر نیروها و نهادهای سیاسی، تقویت همگرایی ملی و اجماع بر سر برنامه ها و سیاست های کلان و تقویت زمینه در حوزه تعادل سیاسی بازنمایی کند.
۲۱۶۲۱۶
منبع: khabaronline-1720333
