رخدادشهر: قدیر رجب زاده افزود: بر اساس پژوهش ها ، تاکنون برای ۷ نوع عسل تولیدی شاخص در استان خراسان رضوی با استفاده از روش‌های تشخیصی، شناسنامه اصالت برای این محصول طراحی شده است.
وی یکی از معضلات صنعت عسل را نبود شناسنامه برای این محصول متنوع در بازار عنوان کرد و اظهار داشت : مصرف کنندگان فقط به اظهارات کندودار و فروشنده اکتفا می‌کنند و ما با شناخت این مشکل، در این طرح پژوهشی تلاش کردیم صنعت عسل به سمت شناسنامه دار کردن و اصالت سنجی سوق داده شود.
بدین منظور نخستین بار در کشور ، به همت محققان موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی ، نقشه جامع اصالت سنجی عسل با هدف اطمینان از منبع تغذیه زنبور عسل در زمان تولید تدوین شد.
عادل بیگ بابایی ، مجری این طرح با تاکید بر اینکه خداوند در قرآن کریم بارها به خواص عسل اشاره کرده و این ماده مغذی علاوه بر رفع احتیاجات بدن خواص دارویی و درمانی بسیاری دارد، گفت: عمده‌ترین مشکل عسل، تقلب در تولید این محصول ارزشمند است که رایج‌ترین تقلب‌ها استفاده از شکر در کنار کندوها است.
وی با بیان اینکه در حال حاضر شاهد تنوع عسل‌های موجود در بازار بر اساس منبع تغذیه زنبورها از گیاهان مختلف مانند “اسطوخودوس”، “کنار”، “آفتابگردان”، “عسل کوهی”، “سدر”، “کلزا” و “آویشن” هستیم، افزود: خواص آنتی اکسیدانی و ضد سرطانی عسل باعث شده تا مصرف آن بیشتر جنبه درمانی داشته باشد که متاسفانه هیچ روشی برای تشخیص اصالت آنها بر اساس منبع تغذیه زنبورها در دسترس نیست و حتی استانداردی برای آن تدوین نشده است.
بیگ بابایی ادامه داد: در حال حاضر برخی از روش‌های شیمیایی مورد استفاده برای تعیین منشاء گیاهی، جغرافیایی، کیفیت و خلوص عسل مبتنی‌بر تعیین مقدار آمینو اسیدها و پروتئین‌ها، ترکیبات فرار و معطر، کربوهیدرات‌ها، مواد معدنی، ترکیبات حاصل از تخمیر عسل، اسیدهای آلی، استرها و ترکیبات فنلی و فلاونوئیدها و همچنین تعیین فعالیت‌های آنزیمی و ضداکسیدانی است.
صدا و سیما نوشت، این عضو هیأت علمی مؤسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی، افزود: به منظور رفع خلأ ذکر شده، در این طرح پژوهشی خاستگاه غالب گیاهی عسل استان خراسان با استفاده از تحلیل داده‌های کمومتری مورد بررسی قرار گرفته است.
وی با اشاره به اهمیت نتایج به دست آمده برای تقویت صادرات و اعتمادسازی فروش این محصول به‌ویژه در کشورهای حاشیه خلیج فارس، گفت: در این کار نقشه جامع اصالت‌سنجی عسل تدوین شده و برای سنجش کیفیت فقط به استانداردهای ملی اکتفا نشده است.
انتهای پیام/